W naszej szkole już od kilku lat uczniowie młodszych klas uczestniczą w zajęciach języka migowego. Są to atrakcyjne zajęcia, na których dzieci uczą się podstaw polskiego języka migowego.
Główne cele tych zajęć to:
a) wskazanie dzieciom na obecność w świecie, do którego przynależą, osób z uszkodzeniami słuchu, które nie mogą się swobodnie komunikować z osobami zdrowymi.
b) wskazanie na potrzebę integracji osób niepełnosprawnych słuchowo z pełnosprawnymi
c) rozbudzenie wrażliwości i otwartości na osoby z upośledzeniami słuchu
d) stworzenie możliwości komunikowania się z wyżej wymienionymi osobami
e) pobudzenie i rozwijanie wyobraźni dzieci, poprzez konieczność zapamiętywania znaków języka migowego na zasadzie skojarzeń
f) pobudzenie myślenia, poprzez konieczność odtwarzania z pamięci znaków języka migowego
g) usprawnienie pracy rąk i ogólnej motoryki ciała, poprzez konieczność przekazywania znaków za pomocą gestów i zabawy ruchowe towarzyszące nauce języka migowego
h) nauczenie wyrażania emocji poprzez mimikę twarzy, bez używania głosu, co jest niezbędne przy porozumiewaniu się z osobami z upośledzeniami słuchu.
Dzieci w wieku wczesnoszkolnym mają doskonałą pamięć, potrafią zapamiętać dużo więcej niż dorośli, bez szczególnie wielkiego wysiłku intelektualnego. Prostym językiem można stwierdzić, że jest im po prostu łatwiej uczyć się, zwłaszcza, jeżeli wiedza przekazywana ma formę zabawy, a prowadzący potrafi zainteresować swoimi zajęciami.
Wiek wczesnoszkolny jest więc najlepszym do rozpoczęcia nauki języka migowego, zakładając oczywiście, że w ogóle istnieje tego typu potrzeba, a do tego chyba nie trzeba nikogo szczególnie przekonywać. Uczenie języka migowego dzieci w wieku wczesnoszkolnym, poza wskazaniem na potrzebę integracji, doskonale wpływa na rozwój dziecka i w sposób szczególny pobudza myślenie i wyobraźnię.
Na zajęciach PJM dzieci uczą się porozumiewania za pomocą gestów, poprzez zapamietywanie wybranych znaków języka migowego i alfabetu palcowego. Zajęcia te prowadzone są tak, aby dzieci miały poczucie, że bawią się językiem migowym, a nie są zmuszone do jego nauki i obciążone koniecznością zdobywania nowej wiedzy. Poznane znaki są potem wykorzystywane w zabawach, prostych inscenizacjach, teatrzykach, zajęciach dramowych, rozwijających wyobraźnię dzieci, demonstrujących nabyte przez nie umiejętności w zakresie posługiwania się językiem migowym i pozwalających na szybkie opanowanie realizowanego materiału dydaktycznego.
